اتخاذ تصمیمات نوسازی و مصرف آساسنور ها

اکثر سیستم های آسانسور معمولی در سراسر جهان از دکمه های تماس بالا و پایین برای احضار کابین آسانسور برای مسافران استفاده می کنند. این سیستم تا حدودی قدیمی معمولاً منجر قیمت آسانسور به دوره‌های انتظار طولانی‌تر و زمان‌های طولانی سفر ناکارآمد برای مسافران می‌شود. در دوره‌های اوج مصرف، به‌ویژه صبح‌های زود، مسافران را می‌توان دید که در اطراف درهای آسانسور در انتظار رسیدن آسانسور بعدی هستند. آسانسورهای مبتنی بر مقصد یا سیستم‌های کنترل انتخاب مقصد، نحوه استفاده و مدرن‌سازی حمل‌ونقل عمودی را تغییر می‌دهند و زمانی که ساختمان‌ها را با سه یا چند آسانسور مدرن‌سازی می‌کنیم، به سرعت به استاندارد صنعتی تبدیل می‌شوند و ساختمان‌های قدیمی‌تر را رقابتی‌تر می‌کنند.

با کنترل انتخاب مقصد، مسافران یک طبقه مقصد را در ترمینال های واقع در لابی آسانسور یا در راهروی مجاور آسانسورها انتخاب می کنند. مسافران بسته به مقصدشان با هم گروه بندی می شوند و سیستم کنترل آسانسور کارآمدترین کابین موجود را ارسال می کند و میانگین زمان انتظار و زمان تا مقصد را برای مسافران بهینه می کند. فرآیند بهینه سازی، سوارکارانی را که به طبقات مشابهی سفر می کنند، گرد هم می آورد. سپس به مسافران آموزش داده می شود که از کدام آسانسور وارد شوند. سایر توابع بهینه سازی شامل اهمیت نسبی زمان انتظار در مقابل زمان حمل و نقل، صرفه جویی در انرژی و کاهش دوره های انتظار طولانی تر است.

آسانسورهای مبتنی بر مقصد مزایای قابل توجهی را برای مسافران و همچنین صاحبان و مدیران املاک ارائه می دهند. مسافران عموماً زمان کوتاه‌تری برای رسیدن به مقصد، شلوغی کمتر، و سواری سریع‌تر با توقف‌های کمتر به دست می‌آورند. برای مالکان و مدیران، سیستم‌ها ویژگی‌های عملکرد بهتری ایجاد می‌کنند، هزینه‌های عملیاتی و انرژی را کاهش می‌دهند و بازارپسندی ساختمان‌ها را با مشتریان بالقوه بهبود می‌بخشند. سیستم‌های کنترل انتخاب مقصد، زمانی که در یک محیط اداری به کار می‌روند، ظرفیت جابجایی بهتری را در هنگام اوج ترافیک صبحگاهی ارائه می‌دهند و ممکن است انعطاف‌پذیری اجاره را افزایش دهند، به عنوان مثال، با ایجاد امکان اختصاص مستاجران یا مشتریان آنها به آسانسورهای متفاوت از سایر مستاجرین. یا مشتریان آنها